In augustus 2010 was ik een aantal dagen in Basel, Zwitserland. Ik bezocht de expositie ‘Jean-Michel Retrospective’ in het Fondation Beyeler. Een prachtig gebouw ontworpen door de architect Renzo Piano. De expositie was in kader van de vijftigste verjaardag van de de graffiti-kunstenaar Jean-Michel Basquiat (1960-1988). De expo toonde meer dan 100 schilderijen, werken op papier en objecten.
Op 17-jarige leeftijd begint Basquiat onder de ‘schrijversnaam’ Samo (afkorting voor ‘Same Old Shit’) in metrostations en op muren graffiti te maken. Zijn maatschappij-kritische en diepzinnige graffiti teksten trekken de aandacht. Tot 1981 was hij een nog onbekende graffiti-artiest en straatpoëet. Daarna groeide hij uit tot een absolute megaster in de New-Yorkse kunstscene. Basquiat stond tweeslachtig tegenover zijn plotselinge roem. Enerzijds had hij bereikt wat hij altijd wilde: erkend worden als een groot kunstenaar. Anderzijds leed hij eronder. Basquiat raakte hoe langer hoe meer verstrikt in de hypocritie van de kunstwereld. Hij kon niet omgaan met zijn succes en zijn verliest zichzelf in zijn zelf-destructieve drugsgebruik. Op 27-jarige leeftijd wordt hij gevonden in zijn appartement, overleden aan een overdosis.
Basquiat veranderde de graffiti in een respectabele kunstvorm. Hij construeerde assemblages uit stukken afval en schilderde op oppervlakken als verscheurde stukken papier of koelkastdeuren.
De expositie is overigens ook nog in Musée d’art moderne de la Ville Parijs te zien van 15 oktober 2010-30 januari 2011
Jean-Michel Basquiat Retrospective
9 mei-5 september 2010
Fondation Beyeler
Baselstrasse 101
Riehen / Basel
www.fondationbeyeler.ch
